Μνείαν του ονόματος “Ζάκυνθος” κάνει κατά πρώτον ο Όμηρος καλών την νήσον ταύτη “Υλήεντι” και “Υλήεσσαν”, Ζάκυνθος δε εκαλείτο από τον πρώτον αυτήν οικήσας. Κατά την μυθολογία, ο υιός του Δία και της Ηλέκτρας, μετά τον θάνατο του αδελφού του Ιασίωνος, κεραυνωθέντος από τον Δία, ή κατ’ άλλους φονευθέντος κατόπιν έριδος για το Βασίλειο της Αρκαδίας υπό του αδελφού του, φυγάς κατέφυγε εις τον Βασιλέα της Φρυγίας Τεύτρον του οποίου την θυγατέρα Βατίαν έλαβε σύζυγον εκ της οποία εγέννησε δύο υιούς, τον Ζάκυνθο και τον Εριχθόνιο. Προτού εκπατριστεί, είχε δύο υιούς από την πρώτη σύζυγό του, τους Ίλον και Δείμα, Βασιλείς της Αρκαδίας και πλησίον του ποταμού Ερυμάθιος πόλεως Ψωφίδος. Ο Ζάκυνθος αφήνοντας στα μέρη της Φρυγίας τον αδελφό του Εριχθόνιο, τον πλουσιότερο των θνητών και πρόγονο του Αινείου, ιδρυτή του Βασιλείου της Τροίας, μετέβη εις την Αρκαδία, μαζί με τους αδελφούς του και παρέμεινε επί έναν χρόνο, παρέλαβε άνδρες από την Ψωφίδα και έπλευσε προς την πλησιέστερη νήσο, και έδωσε σε αυτήν το ίδιο όνομα, ΖΑΚΥΝΘΟΣ. Πρώτοι άποικοι της Ζακύνθου εκλαμβάνονται οι Αρκάδες, αυτό άλλωστε μαρτυρούν πολλά τοπωνύμια της νήσου και φέρουν Αρκαδικά ονόματα, αντίθετα, ο Θο θεωρεί τους Ζακυνθίους, αποίκους Αχαιών, είτε ίσως για την τότε γειτονίαση της Αρκαδικής πόλεως Ψωφίδος προς την Αχαΐα, είτε ίσως διότι προ της καθόδου των Ηρακλειδών πάντες σχεδόν οι Πελοποννήσιοι διακρίνονταν από του ονόματος Αχαιοί όπως καλεί αυτούς και ο Όμηρος. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: “Η Ιστορία της Ζακύνθου” του ΛΕΩΝΙΔΑ Χ. ΖΩΗ
