(Εγκαίνια επαύλεως στη Ζάκυνθο) – 30 Αυγούστου 1963
Από τους πρώτους που σπεύσανε να βοηθήσουν το άτυχο νησί και την πόλη στο φοβερό σεισμό και την πυρκαϊά που αποτέφρωσε ολότελα την τελευταία εξαφανίζοντας την από προσώπου γης, ήταν η Αθηναία κ. Αλέκα Κ. Κύρου, που έκτοτε στάθηκε ο καλός άγγελος του νησιού, αφοσιώνοντας σε αυτό όλη της τη ψυχή, πηγαινοερχόμενη από την Αθήνα και φέρνοντας συνεχώς βοήθειες διεθνών φιλανθρωπικών οργανισμών για το Γηροκομείο, τα παιδάκια, τους φτωχούς, για τους πάντας. Σε ανταπόδοσι οι Ζακυνθινοί την περιέβαλαν με βαθιά αγάπη και εκτίμηση-είναι σήμερα το δημοφιλέστερο πρόσωπο στη Ζάκυνθο-ο δε Δήμος Ζακυνθίων από ευγνωμοσύνη την ανακύρηξε επίτιμο πολίτη και μεγάλη ευεργέτρια.
Την αγάπη της στη Ζάκυνθο η κ. Κύρου μετέδωσε και σε άλλους και, φυσικά, στους γύρω της, στον πρεσβευτή και στην κ. Αλέξη Κύρου που με τη σειρά τους μαγεύτηκαν κι αγάπησαν το όμορφο νησί τόσο, που αγόρασαν ένα αμμώδη λόφο στη γραφική πλαζ του Λαγανά, έκτισαν μια υπερμοντέρνα έπαυλι, την “Άλεξ”, για να περνούν εκεί μερικές μέρες με τα εγγονάκια των και τα παιδιά τους και πριν λίγες μέρες κάλεσαν τους φίλους των Ζακυνθινούς και μερικούς από την Αθήνα για τα εγκαίνια της.
Δεν φανταζόμουνα ποτέ, ομολογώ, πως θα ξανάβλεπα έπειτα από 15 χρόνια τους εκλεκτούς κι αγαπημένους φίλους, που είδαν τόσα μέρη στην Ελλάδα, ιδιοκτήτες επαύλεως στη Ζάκυνθο και πως θα παρευρισκόμουνα στην χαρούμενη και εγκάρδια δεξίωσι, που μου θύμισε τις αλησμόνητες του διαπρεπούς ¨Ελληνος διπλωμάτου και της ευγενικιάς κ. Κύρου, που έδιδαν στη Νέα Υόρκη, όταν ο κ. Κύρου ήτο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδος στον ΟΗΕ.
Η όμορφη δεξίωσι ήταν άλλωστε για μένα σειρά διαδοχικών εκπλήξεων.
Ήταν η πρώτη φορά έπειτα από δεκαετηρίδες ολόκληρες, που παρευρισκόμουνα σε μια μεγάλη δεξίωση στη Ζάκυνθο. Όλοι οι καλεσμένοι παληοί και αγαπημένοι φίλοι: Οκ. και η κ. Μιχ. Μερκάτη το γένος Μπότσαρη, ο διαπρεπής δικηγόρος και η κ. Στεφ. Παπαδάτου, ο απαράμιλλος πρόεδρος της τοπικής επιτροπής τουρισμού κ. Χαρ. Ζώης, υιός του αλησμόνητου ιστοριοδίφη Λεωνίδα Ζώη με την γλυκίτατη κορούλα του κ. Άννα Ι. Σκανδάμη και τον δημοφιλή και άξιο άντρα της κ. Σκανδάμην, νομομηχανικόν, που η μετάθεσί του καταλύπησε όλο το νησί, ο κ. και η κ. Αλέκου Λούντζη με την χαριτωμένη κόρη των Μαρίαν και τον αρραβωνιαστικό της κ. Γιωργακόπουλο, η κ. Δομένικα Ιω. Πλανυτέρου, κόρη του αείμνηστου άρχοντα πολιτικού και ήρωα Αλέξανδρου Ρώμα, ο κ. Νίκης Κομούτος, ο Σύμβουλος επικρατείας και η κ. Διον. Καρβελλά, ο βουλευτής Ζακύνθου και η κ. Μιχ. Μυριδάκη, ο κ. και η κ. Ιω. Χρονοπούλου, το γένος Σιγούρου. ο κ. και η κ. Σπ. Δεσύλλα, ο κ. Αλέκος Χρονόπουλος, η διευθύντρια της βιβλιοθήκης Ζακύνθου δεσποινίς Κατίνα Παρπαρία, η κ. Μπεμπέκα Μερκάτη-Κλαυδιανού, ο κ. παν. Μαρίνος, οι κ. και η κ. Μεν. Μοσχονά και άλλοι καλοί φίλοι.
Ήταν βέβαια καλεσμένες και όλες οι αρχές του τόπου, ο συμπαθέστατος Νομάρχης και η ευγενέστατη κ. Κ. Σερεπίσου, ο δήμαρχος Ζακυνθίων και η κ. Ιω. Μάργαρη, ο διοικητής και ο υποδιοικητής της χωροφυλακής, ο νέος νομομηχανικός κ. Αντ. Καρδιανός κ.α.
Ο κ. και η κ. Κύρου, που ειναι μακρυά από κάθε σνομπαρία, είχαν καλέσει στα εγκαίνια και όλους όσους εργάσθηκαν για την ανέγερσι της έπαυλης και φυσικά πρώτον τον συμπθέστατο νέον αρχιτέκτονα κ. αλέξανδρο Βογιατζήν, που δείγμα των ικανοτήτων του, της καλλιτεχνικής φαντασίας και γνώσης των λαϊκών μοτίβων ήταν η θαυμάσια έπαυλις που βλέπουμε.
Το ευγενικό ζεύγος είχε επίσης καλέσει όλους τους γειτόνους και γενικά όσους τους είχαν προσφέρει “ένα νερό” ή ένα καφέ, όταν κτίζονταν η έπαυλις στον ερημικό αμμόλοφο.
Από την Αθήνα είχαν έρθει με κούρσες τα παιδιά του εκλεκτού ζεύγους, ο κ. και η κ. Ίωνος Ζαούση, που το διάβα της από τη Νέα Υόρκη ήταν επίσης ευεργετικό και παραδειγματικό σε εργασία φιλανθρωπική, με τα παιδάκια τους, ως και ο αδελφός της κ. Κύρου και η ευγενέστατη κ. Κ. Σημαντήρα με τον Νίκον και τη χαριτωμένη δ/δα Ιουλίαν και η ευγενέστατη κ. Λιλή Φλέγγα.
Από τους γνωστούς στην παροικία μας της Νέας Υόρκης, ήταν επίσης ο αρχιτέκτων και η κ. Ζαννέτου, η δ/νις Χριστίνα Βεϊνόγλου, η κ. Ικιαρίδη, η κ. Γκλαβάνη κ.α.
Πάνω στις προσκλήσεις ήταν ένα σύμπλεγμα ,με τη λέξη “Άλεξ” επαναλαμβανόμενη τέσσερις φορες. Το όνομα της επαύλεως “Άλεξ”, το όνομα του ιδιοκτήτου “Άλεξ”, το όνομα του αρχιτέκτονος “Άλεξ” και η μέρα των εγκαινίων, 30 Αυγούστου, εορτήν του Αγίου Αλεξάνδρου.
Άφθονα ποτά, μεταξύ των οποίων το περίφημο κρασί “Μιράζ” του κόντε Κομούτου, και πλούσιο μπουφέ με εξαίρετα φαγητά παρασκευασμένα από το γειτονικό ξενοδοχείο της πλαζ του Λαγανά και θαυμάσια γλυκά.
Υπήρχαν και Ζακυνθινές καντάδες, που άρεσαν εξαιρετικά, ιδίως οι μονωδίες, κι έπειτα χορός, που άνοιξε ο αξιοπρεπέστατος μικρός Αλέξης Ζαούσης, ζητήσας τυπικώτατα να χορέψη τουΐστ με την γιαγιά του κ. Κύρου. Πολύ ευχάριστο και χαρούμενο πάρτυ, που θα μείνη αλησμόνητο στη Ζάκυνθο.
Ξαφνικά, ένας συμπαθέστατος χωρικός από το γειτονικό χωριό Μουζάκι, ο κ. Χρήστος Ρουχίτσας, προχώρησε, ζητώντας την άδεια ν’ απαγγείλη ένα του ποίημα, αφιερωμένο στο ζεύγος Κύρου. Και είπε περίπου ό,τι όλοι οι Ζακυνθινοί καλεσμένοι και μη, σκεπτόντουσαν:
“Το θαύμα είναι αληθινό, στου Λαγανά τα μέρη,
το ζεύγος Κύρου θέλησε την πρόοδο να φέρη.
Στον Άγιο Σώστη απέναντι, στη μαγεμένη φύση,
που αγάπησαν αλτρουιστικά, μέγαρο έχουν χτίσει,
όπου φαντάζει από μακρυά πύργος μαζί και βίλλα,
Η κ. Κύρου σαν Θεά δεσπόζει σ’ όλους γύρα
στων εγκαινίων τη χαρά, ας τραγουδίσει η λύρα”.
Και ο λαϊκός ποιητής, συνεχίζοντας με λυρισμό προβλέπει πως “το όνομα τους θα γραφτή σε κάποια βίβλο του νησιού χρυσή” που θα μαρτυρεί, παντοτεινά, το αγάπησαν αληθινά, σαν άλλη τους πατρίδα.
Σπύρος Μινώτος
– Δημοσιεύτηκε στην ομογενειακή εφημερίδα “Νέα Υόρκη” που εξέδιδε ο Σπ. Μινώτος, τον Οκτώβρη του 1963.
Έρευνα, αποδελτίωση, μεταγραφή: Διονύσης Φουρνογεράκης
Φωτογραφία: Η βίλλα “Άλεξ” στον Αγιο Σώστη Λιθακιάς. Καρτ-ποστάλ από το αρχείο Δ. Φουρνογεράκη
